Babamı özledim..
Her yagmur yagişinda, her güneş batişinda
hatiralardan babam süzülür, gözüme gelir..
sessiz yaşamış sedasız ölmüşlerdir
ana şefkati yaninda okunmaz esameler..
Babalar, ölüm meleği konduğunda ocağın ortasına,
farkettirler kendilerini..

Çile, boguşma, emek ve kavgayla gecen bir ömürden
arta kalan sessiz bir vedadir bu..
yüklenir çağı coluk aşkina, hayatin yükünü..
anamin arkasinda bir dag, kolu kanadi ocagin üstünde,
anamin dagi cökmüştür!

sarsintiyi anlamaz cocuk yürekler,
hayat; yedi düvel askeri gibi üşüşmütür üstümüze,
babam, vatan belledigi yuvasinin dag gibi dertlerine vurmuştur kendini,
ve vurulmuştur mehmetcik gibi vakitsiz!

gözlerimden akar damlalar yagmur vurdugunda cama,
artik baba oldugumdan midir ne,
oturur babama degil, kendime aglarim!
meger gözyaşi da yakişirmiş baba oldugunda erkek adama,
yoksul evlerin caniymiş baba sevgisi,
ve herkesin yüreginde bazen bir bam teli kopmasiymiş babanin yitikliği..
hayat kendi hükümünü koyar derdi BABAM..

bu hükümde sana bir müjde var baba,
eylül firtinasinda senden kurtarabildigim kitaplarimı,
hayat bir bebe bisküvisi,
ayakkabi, kalem, silgi ve ilac fiyatina aldi benden..
Kitaplarimi sattim, gözyaşimi icime attim..
unuttum beni kac kez tokatladigini,
ve her tokadinin ardindan gizli gizli yandigini,
sirtima cevrilmiş pusularin önüne atilişini..
ve yüregini koydugunu o canim yerine,
babalar böyledir işte!


bir sertlik kalkaniyla bugulanir yüzleri,
gülmez gibidirler cocuk şefkatini, bilmez gibidirler..
hayatimizin ilk yanilgisini alırız baba oldugumuzda,
meger kahkaha atmak isterlermiş,

sarilmak micik ellerine, öpmek doyasina, ne cok hevesliymiş..
anam anlatirdi, inanmazdim.. bir su damlasinin kayip gitmesi gibi ellerimizde,
ya da bir yildizin yer degiştirmesi gibi gökyüzünde,
yitirdikten sonra bir dağı, anladik…

şimdi, cek babam, cek diye bi mesel dudaklarimda,
cektikce hayatin yükü omuzlarimizda,
kederimi yatirmak isterim kabristanina,
ve aglamak isterim, topragina yüzümü vurup…
bilirim kalkmasa da dogrulup, yattigi yerden hisseder beni..
üzerime cörüklenip hircin sakallar gibi okşa beni,
yagmur da yagarsa hani iyi olur ha!
birlikte aglariz yitikligimize..
ve haykiririm, ve söylerim bagirarak, yillarca söyleyemedigimi;
” BABA! Duyuyor musun beni! Baba olduktan sonra daha cok özledim seni! Daha cok özledim seni daha çok özledim seni....
Her yagmur yagişinda, her güneş batişinda hatiralardan babam süzülür, gözüme gelir..
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!