Rüzgara seni sevdiğimi söyledim gelip kulağına fısıldasın diye Yağmura ellerimle dokundum teninin her hücresine değsin diye Kuşlarla sohbet ettim sana yalnızlığını unuttursun diye Yıldızları bir bir öptüm dudaklarında parlasınlar diye Aşkımı ayın üzerine yazdım baktığında okuyasın diye Güneşe ateşimi verdim sevişirken seni kavursun diye

GİDENE KAL DEMEK ZAVALLILARA,
KALANA GİT DEMEK TERBİYESİZLERE,
DÖNMEYENE DÖN DEMEK ACİZLERE,
HAK EDENE GİT DEMEK ASİLLERE YAKIŞIR.
KİMSEYE HAK ETTİĞİNDEN FAZLA DEĞER VERME,
YOKSA DEĞERSİZ OLAN HEP SİZ OLURSUNUZ.
DÜŞÜN…
KİM ÜZEBİLİR SENİ SENDEN BAŞKA,
KİM DOLDURABİLİR İÇİNDEKİ BOŞLUĞU
SEN İSTEMEZSEN…
KİM MUTLU EDEBİLİR SENİ,
KİM YIKAR,
YIPRATIR SENİ SEN İZİN VERMEZSEN,
KİM SEVER SENİ SEN İZİN VERMEZSEN.
HER ŞEY SENDE BAŞLAR SENDE BİTER.
YETER Kİ YÜREKLİ OL,
TÜKENME, TÜKETME,
TÜKETTİRME İÇİNDEKİ YAŞAMA SEVGİSİNİ.
HEP HATIRLA, UNUTMA
ÇARESİZSENİZ, ÇARE SİZSİNİZ…

Seni öyle sevdim ki;
Gözlerimden akan yaşlar gibi damla damla...
Yüreğimin dinmeyen acısı gibi kana kana...
Ben seni böyle sevdim 

 

 

Seni öyle sevdim ki;
Her gece seni sabâhladım yudum yudum...
Özlemin büyüdü içimde alev alev...
Ben seni böyle sevdim.

 

Seni öyle sevdim ki;
Yaprakların dalları sardığı gibi yeşil yeşil...
Toprağın yağmuru sevdiği gibi ıslak ıslak...
Ben seni böyle sevdim.

 

Seni öyle sevdim ki;
Leylâ'nın mecnûn'u sevdiği gibi yana yana...
Hâsretin dem vurduğu ateşler gibi kızıll kızıll...
Ben seni böyle sevdim

 

Seni öyle sevdim ki;
Yıldızların geceyi aydınlattığı gibi işil işil...
Denizin kumsalı okşadığı gibi serin serin...
Ben seni böyle sevdim   

 

KÖYÜMÜN KIZI Kurmak istemiştik sıcak bir yuva, Kenarlarda koltuk ortada soba. Sen evin kadını bense bir baba, Nasıl unutursun köyümün kızı.   Çok değişmişsin duydum ki elden, Çalar olmuşsun kız sen her telden. Bizi kimse ayıramaz diyorken, Nasıl unutursun köyümün kızı.   Gönülden severken neden değiştin, Gelmiyor mu aklına ettiğin yemin. Deliler gibi sevdiğin bendim, Nasıl unutursun köyümün kızı.   Şimdi ne sen varsın ne de hayalin, Kurudu dudağım boş kaldı elim. Seven gönlüm mahçup sevilen zalim, Nasıl unutursun köyümün kızı.   Her şey bitti yıllar geçti aradan, Küllendi ateşim kapandı yaram. Yalan oldu Şahin'im o büyük sevdan, Nasıl unutursun köyümün kızı

 

UNUTTU SENİ

BOŞUNA BEKLEYİP BAKMA YOLLARA,

GELMEZ ZALİM, GELMEYECEK UNUTTU SENİ

YANAĞINDAN DÜŞEN GÖZYAŞLARINI SİLMEZ, SİLMEYECEK UNUTTU SENİ

BİR ANDA İNANDIN KANDIN SÖZÜNE

TOZ PEMBE GÖRÜNDÜ HERŞEY GÖZÜNE.

GÖZÜNDE TÜTSE  DE, BİRGÜN YÜZÜNE GÜLMEZ, GÜLMEYECEK UNUTTU SENİ

HASRETİN DERYASINDA KAYBOLDUĞUNU,

HER GECE AĞLAYIP MAHVOLDUĞUNU BİLMEZ, BİLMEYECEK UNUTTU SENİ

KOPARIP ATAMAZSIN CANDIR CANINDA DOLAŞIR

SEVDADIR, AŞKTIR KANINDA DOLAŞIR

ÇOK İSTERİM ONU BİR GÜN,

BİR GÜN YANIMDA KALMAZ, KALMAYACAK

ÇÜNKÜ...UNUTTU SENİ.... 

BENİ UNUTMA      Bir gün gelir de unuturmuş insan En sevdiği hatıraları bile Bari sen her gece yorgun sesiyle Saat on ikiyi vurduğu zaman      Beni unutma   Çünkü ben her gece o saatlerde Seni yaşar ve seni düşünürüm Hayal içinde perişan yürürüm Sen de karanlığın sustuğu yerde      Beni unutma   O saatlerde serpilir gülüşün Bir avuç su gibi içime, ey yar Senin de başında o çılgın rüzgar Deli deli esiverirse bir gün      Beni unutma   Ben ayağımda çarık, elimde asa Senin için şu yollara düşmüşüm Senelerce sonra sana dönüşüm Bir mahşer gününe de rastlasa      Beni unutma   Hala duruyorsa yeşil elbisen Onu bir gün benim için giy Saksıdaki pembe karanfilde çiğ Ve bahçende yorgun bir kuş görürsen      Beni unutma   Büyük acılara tutuştuğum gün Çok uzaklarda da olsan yine gel Bu ölürcesine sevdiğine gel Ne olur Tanrıya kavuştuğum gün     Beni unutma..

 

Satırlarıma ‘sen’ değil,
Özlemin dökülüyor…

Olmazsa olmazım ‘sen’…
Yoksun işte…

Bir hayalden ibaret özlemlerim…Yastığıma başımı koyduğumda

sadece sen'li hülyalara bırakıyorum ruhumu...

Dışına çıkılması zor bir yol gibisin…

Çıksam, düşeceğim sanki uçurumundan…

Oysa yoksun, varlığımın sınırlarında…

Anladım ki sen kolaylaştırdıkça anlamını, ben zorlaştırıyorum seni…

Oysa basit bir oyunsun, beynimin içinde karmaşaya sebep olan.
Ve karmaşık olan sen değil, sensizliği anlamak…

Hangi kelime, hangi cümle sensizliği anlatabilir ki ?
Düşünüyorum da düşünecek bir şey yok özünde…

Varlığının yerine yokluğunu kabullenmeyi

öğrenmeli avaz avaz…
Bir sensizliği bir de yalnızlığı yaşayabilmeli içimde ki

sesliliğe rağmen…

Oysa,
Bıraksam çığlıklarımı terkini sindirecek suskunluğum…
Bu yalnızlık, suskunluğuma eşit olacak sensizliğe

 giden her adım da…

Biliyorum, kendimi kandırıyorum zamana karşı…
Ve bilmek bahane değil ‘bana’…

Olmazsa olmazım ‘sen’…
Yoksun işte…

Ve görmüyorsun…

 

Sana gözlerim değil,

Yüreğim…
Bedenim…
Ağlıyor !

Sen Sen Sen

Bir dagbasi yalnizligi yasiyorum yeniden,
Dagbasi yalnizligi ölümden beter.
Hiç kimse aramasa sormasa beni
Sen gelsen yeter..
Huzur ellerinin güzelligidir.
Gözlerin karsimda mutluluk denizi.
Her sabah soframizda ekmegimizi
Sen bölsen yeter..
Yüregim seninle yaylalar kadar serin
Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam
Yayla dumani gibi gözlerime her aksam
Sen dolsan yeter..
Bende çaresizlik sonsuz kördügüm.
Bende sabir sende naz..
Gündüzünden vazgeçtim düsümde biraz
Bir yüz görümlügü sen olsan yeter..
Duymasa da hiç kimse sâir gönlümün,
Sende karar kildigini...
Ve içimin serha serha yarildigini,
Sen bilsen yeter..
Bir gün duysan bittigimi, tükendigimi..
Çikip gelsen uzaklardan korkulu ürkek..
Bir incecik dal gibi üzerime titreyerek,
Egilsen yeter...




Herseyini Özledim
Kaç kere geldin hayatıma...
Ve sonra kaç kere gittin...

Ben durgun sularda yüzerken,sen çalkantılı bir denizdin...
Med-cezir lerinle kumdan kalelerimi devirdin...
Geldin gittin...
Geldim gittin...